Eindelijk kreeg ik uit mijn zelf mijn periode, na twee weken wachten, stress en kramp. Dit betekende dat we dus konden beginnen met de eerste ronden IUI.
Op dag 3 begon ik met clomid, ik kreeg al snel last van wat kwaaltjes. Zo kreeg ik erge opvliegers en werd ik erg hormonaal, dit hoort er bij dus ik liet het allemaal maar gewoon gebeuren. Op dag 8 s'avonds laat kreeg ik hevige buikkrampen toch maar gewoon gaan slapen, op dag 9 werd ik wakker en de kramp was er nog steeds en werd steeds pijnlijker. In 2007 kreeg ik dit ook en bleek ik een cyste te hebben op mijn eierstok, door dit kreeg ik toch wel angst want ja door gebruik van clomid kan je dit ook krijgen. Toch maar GYN bellen en ik mocht die dag komen 1 dag eerder dan de geplande echo ging ik zonder manlief want die zat nog tot die zaterdag in Italie naar het ziekenhuis. Toen ik binnen geroepen werd was ik doods bang en ongerust, er is iets mis waarom anders die heftige pijn, bij ons mag het weer niet lukken. Niks was minder waar, want ik kreeg geweldig nieuws 5 eitjes waren aan het groeien. 1 van 12 mm en de rest tussen de 10 en 11mm wauw dat was goed en hij complimenteerde mijn baarmoederslijmvlies op de prachtige dikte.
Dag 12:
Zaterdag was de dag dat ik terug mocht komen. ook vandaag was er goed nieuws, 3 stuks waren er nog over en waren goed gegroeid. 15mm, bijna 14mm en 1 van 13mm prachtige eitjes dus met een gerust gevoel weer naar huis.
Dag 14:
Maandag weer eens kijken met de echo. Toen kreeg ik weer een compliment over mijn dikke slijmvlies van 8mm en mijn 3 eitjes waren zoals het hoort weer mooi gegroeid, 20mm, 18mm en 16mm prachtige grote om te starten aan de IUI. die avond kwamen ze voor de pregnyl prik. Hier werd best gestunteld door de thuiszorg en dat maakte mij wel zenuwachtig maar alles kwam goed.
Dag 16:
De IUI dag brak aan. Wauw wat een spanning en heb toch wel wat traantjes gelaten zo spannend vond ik het, want ja dit zou zomaar echt kunnen gebeuren. Om 8:15 moesten we op het lab zijn om manlief zijn zwemmers in te leveren. Nu moesten we 1,5 uur wachten tot het bewerkt was, dus wij maar even lekker ergens wat drinken en alles nog eens goed door spreken. Terug in het ziekenhuis bleken we toch nog wat langer te moeten wachten, dit deed mij toch wel wat angst aan. Toen we het eenmaal mochten ophalen en we moesten wachten bij de arts werd er allemaal nog spannender. Er waren na de bewerking 10 miljoen goeie zwemmers over een super mooi aantal voor een IUI.
De ingreep duurde nog geen 10 min, was niet echt pijnlijk maar gewoon erg oncomfortabel. Toen nog even 15 min blijven liggen en we mochten weer gaan.
Nu begint het pas echt die ellendige wacht weken :( 2 stuks ik mag pas testen op 11 of 12 juli voor het beste resultaat, ga ik dat volhouden? we gaan het mee maken.
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten